گرجستان

گرجستان

گرجستان (تلفظ گرجی: ساکارتولو) کشوری است در منطقه قفقاز اوراسیا. این کشور که در سرحد آسیای غربی و اروپای شرقی قرار دارد، از غرب با دریای سیاه، از شمال با روسیه، از جنوب با ترکیه و ارمنستان، و از جنوب‌شرق با جمهوری آذربایجان هم مرز است. پایتخت و بزرگترین شهر آن تفلیس است. مساحت آن 69700 کیلومترمربع و جمعیت آن در سال 2016 در حدود 4 میلیون نفر بوده است. گرجستان یک جمهوری متمرکز، نیمه‌ریاستی است و حکومت آن از طریق دموکراسی نیابتی انتخاب می‌شود.

گرجستان یکی از کشورهایی است که در هر دو قاره اروپا و آسیا قرار داشته و یکی از اهداف مقامات سیاسی تفلیس پایتخت، عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو است؛ که در حال حاضر عضو ناظر در اتحادیه اروپا و ناتو می‌باشد و همکاری های زیادی با این دو سازمان دارند لازم است ذکر شود که کلیه قوانین گرجستان مانند قوانین اتحادیه اروپا است.

مردم گرجستان

مردم بومی گرجستان، مردم گرجی مسیحی ارتدکس و پیرو کلیسای ارتدکس گرجی هستند. گرجی‌ها به زبان گرجی سخن می‌گویند که زبان رسمی کشور است و با الفبای گرجی نوشته می‌شود که یکی از چهارده الفبای موجود در جهان می‌باشد.

دیرینگی زندگی انسان در این کشور به 1800000 (یک میلیون و هشتصد هزار) سال پیش می‌رسد که گروهی از انسان‌های نخستین موسوم به انسان گرجی در آن می زیسته اند. گرجستان یکی از قدیمی ترین کشورها و یکی از غنی ترین فرهنگ ها را داراست.

گرجستان باستان

گرجستان در زمان باستان با نام ایبریا شناخته می‌شده است و امروزه در اکثر زبان‌ها با اشکال گوناگون واژهٔ یونانی گئورگیا (به معنای کشاورزی) شناخته می‌شود.

از زمان بنیان پادشاهی باستان یا همان ایبریا توسط پارناواز یکم در سده چهارم پیش از میلاد تا زمان حمله مغول در سده 13 میلادی، دوره صلح و آرامش در تاریخ است و از حمله مغول به بعد، تاریخی پر فراز و نشیب را با ایستادگی در برابر حملات ایرانیان، عثمانی‌ها و روس‌ها گذرانده که واپسین مورد آن حمله روسیه در سال 2008 میلادی است.

گرجستان

تقسیم بندی گرجستان

کشور گرجستان به 8 استان، یک منطقه خود مختار (اوستیای جنوبی به مرکزیت تسخینوالی) و 2 جمهوری خودمختار به نام‌های آجاریا به مرکزیت باتومی و آبخازیا به مرکزیت سوخومی تقسیم می‌گردد. آجاریا و آبخازیا زیر نظر و تحت حاکمیت دولت مرکزی به فعالیت می‌پردازند و فرمانداران این مناطق از طرف دولت مرکزی انتصاب و هدایت می‌شوند. اوستای جنوبی نام رسمی این استان نمی‌باشد و روسیه به این منطقه اوستای جنوبی می‌گوید نام اصلی و باستانی این منطقه استان سامچابلو می‌باشد.

پایتخت این کشور تفلیس و شهرهای مهم آن کوتائیسی، روستاوی، گوری، پوتی، باتومی، سوخومی، متسختا، چیاتورا، تقیبولی، زوگدیدی، تسقالتوبو، تقوارچلی، گاگرا و تلاوی و تسخینوالی می‌باشند.

آب و هوا گرجستان

این کشور از دید اقلیمی منحصر به فرد است، یعنی هر چهار فصل سال دیده می‌شود به طوری که در یک زمان در کناره‌های دریای سیاه هوای تابستانی در میان نخل‌های حکم فرماست؛ در تپه ماهورهای پایکوهی، رویش علف‌های تازه و گا های بهاری، همچنین در کوهستان، مه غلیظ همچون ابری که با ریزش برف و باران همراه است وجود دارد.

اما کوه‌های قفقاز بزرگ همچون کازبگی و دیگر کوه‌ها، از برف ضخیم پوشیده شده‌اند. در مجموع آب و هوا تابعی است از موقعیت جغرافیایی این سرزمین، توده‌های هوای اشباع شده از بخارات آب دریای سیاه از سمت غرب وارد دالان قفقاز و در غرب باعث بارندگی متناوب می‌شود و با از دست دادن نسبتی رطوبت از رشته کوه‌های سورامی، مسختی و ارسیانی وارد شرق می‌شود.

شاید به همین دلیل است که شرق بارندگی کمتری را دریافت می‌کند و آب و هوای آن خشک تر است.

جغرافیای گرجستان

کشور گرجستان عمدتاً کوهستانی است. بیش از 80٪ قلمرو این سرزمین را کوهستان‌ها و تپه ماهورها پوشانده‌است. فعالیت‌های عادی مربوط به زلزله در نواحی دارای ساختار آتشفشانی در جنوب آشکار شده‌است.

برخلاف کلیات عمومی کوه شناسی، قسمت قفقاز بزرگ، در مطابقت با زمین‌شناسی و ساختار اصلی ناهمواری، به سه قسمت غربی، مرکزی و شرقی تقسیم شده‌است.

طبیعت گرجستان

دریاچه های گرجستان

تعداد دریاچه‌ های گرجستان اندک است و اغلب آن‌ ها کوچک می‌باشند و در چشم‌ انداز نقشی ایفا نمی‌کنند. هرچند، دریاچه‌ های این کشور از نظر منشا متفاوت اند اما دارای شکل زیبایی هستند.

سرزمین‌ های بلند جاواختی بیشترین تعداد دریاچه ها را داراست. در شرقی دریاچه بازالتی قرار دارد و در داخل محدوده شهر تفلیس دریاچه کوچک لیسی یا کوستبا (دریاچه لاک پشت ها) واقع شده‌است. تعدادی از آنها حتی از دریاچه‌ های طبیعی است.

پوشش گیاهی گرجستان

طبق برآوردها، حدود 4000 گونه گیاهی در گرجستان یافت می‌شود. جنگل‌ها، مهمترین ذخایر گیاهی را دارا هستند که حدود یک سوم از قلمرو کشور را در بر می‌گیرند.

ناحیه بندی عمودی به روشنی با کوهستان مشخص می‌شود. پوشش گیاهی شرقی متفاوت با غرب است. پوشش گیاهی گرم و مرطوب غرب فراوان و گوناگون است.

پوشش سبز زمین‌ های پست کولخیس و تپه‌ های پایکوهی غربی بسیار غنی است. جنگل‌ های درختان بارونده در خاک‌ های باتلاقی کولخیس رشد کرده‌اند. گونه‌ های متعددی از بلوط (ایمرتیاتی، ایبریایی، هارتویس) راش، شاه بلوط، ممرز و توسکا متناوباً با افرا، خرمالو، زبان گنجشک، زیرفون، گلابی، سیب و راش شرقی جایگزین می‌شود.

چمنزار های کوتاه آلپی و گونه‌های فرش مانند پوشش گیاهی غالب را تشکیل می‌دهند. در این جا گیاهان کوتاه با گل‌ های درشت و زیبا (جنتیانای زرد، علف خنازیر، شقایق قفقازی و…) می‌رویند. در بالای ناحیه آلپی، کوهستان‌ ها عاری از پوشش گیاهی ممتد است.